هنگامی که پدر و مادر ، رفتار درستی با فرزندان نداشته باشند و همواره بد اخلاقی و کج خلقی را ارائه کنند ، نمی توانند از وی انتظار رفتاری مناسب با خود آن ها را داشته باشند و اگر هم در ظاهر فرزند گوش به حرف والدین دهد قطعا در خفا و پشت سر آنها، به آنان بدگویی می کند و نزد دیگران ناراحتی خود را اعلام می دارد.
پدر و مادری که مدام در زندگی و مخصوصا جلوی چشم فرزندانشون به مشاجره می پردازند و به قول معروف دعوا می کنند، باید انتظار چند چیز را داشته باشند :
- رفتار زشت و نامربوط فرزندان باهم
- رفتار زشت پسر با مادرش و عدم رعایت احترام وی و تأثیر همین رفتار در زندگی آینده با همسرش
- کم رنگ شدن شخصیت و جایگاه پدر در خانواده و در مخصوصا در نگاه پسر
- و در نهایت پاشیده شدن روابط افراد خانواده و از بین رفتن احساسات در بین آنان بعلت همین رفتارهای
ناپسند
- و البته مسائل دیگری که در حال حاضر من به آنان نپرداختم
احترام شوهر به همسرش :
وقتی مرد به همسر خود احترام بگذارد و همواره جایگاه او را حفظ نماید و در رفتار با او خود محوری و غرور و تکبر را کنار بگذارد پیامدهای خوبی می تواند داشته باشد :
( من به هیچ وجه با واه زن زلیلی و واه های بی خود دیگر که مرسوم شده است و بکار می برند موافق نیستم، چرا که احترام و تکریم همسر را به هیچ عنوان زلیل شدن در مقابل چشمان همسر نمی دانم، مگر پیامبر اکرم و امیرالمؤمنین (علیهم السلام) در زندگی مشترکشان به مشکل برخوردند، بیاییم نگوییم که آنان مبرا از همه چیز بودند و با افراد عادی فرق می کنند، خب من می گم تو نمی خواد معجزه کنی و شق القمر کنی، همین رفتار عادی خودتو درست کن، خودش خیلیه )
- خود مرد عادت پیدا می کند و تربیت می شود به حفظ احترام به همسر
- فرزندان احترام به مادر خود را و در نتیجه به همسر آینده را می آموزند
- اطرافیان با دیدن چنین برخوردی، شاید نهیبی به خود بزنند و بر رفتار و خلقیات آنان هم تأثیر گذارد.
یکی از وظایفی که والدین نسبت به فرزندان دارند این است که از کودکی و بلکه مادر از زمان شیر دادن، آنها را با اهل بیت انس دهند و کم کم و با روش های مختلف آنان را با امامان و ائمه معصومین (علیهم السلام) آشنا سازند تا در زندگی دنیوی و به تبع آن در آخرت از وجود مبارک این عزیزان بهره مند گردند - یکی از راه هایی که والدین و بالاخص مادر که زمان بیشتری را در منزل حضور دارد، می تواند برای رسیدن به این هدف انجام دهد این است که :
به عنوان مثال در ایام و روزهای متعلق به امامان منزل را مزین به نام مبارکشان نماید و به نوعی ایجاد سؤال و کنجکاوی نماید که فرزندان خود سؤال نمایند که آنان کیانند ؟ تا بسیتری خوب فراهم سازند برای ترویج فضائل امامان بزرگوار و انتقال آن به قلب و جان فرزند.
مادر می تواند در ایام سرور امامان بزرگوار ، منزل را با وسائل تزیینی آذین نماید ( بادکنک هایی را در مکان های مختلف باویزرد و روی آنها نام شریف آن امام بزرگوار را بنویسد ) ، با ترفند سلیقه ای خود، به آنان القاء نماید که عزیزان من، امروز به مناسبت این امام بزرگوار شاد هستیم و یا در عزایش ناراحتیم . . .
وقتی فرزند می آید به سمت والدین و برایش ایجاد سؤال شده است که این کارهایی که انجام داده اید برای چیست و این کسی که نامش را نوشته ای و به دیوار و یا روی میز گذاشته ای کیست ؟ والدین می توانند بچه را در آغوش خود بگیرند یا به طور صمیمانه ای در کنار خود بنشانند ( بستگی به زمان و شخص دارد ) و برایش توضیح دهند و شرح مختصری از آن امام همام را برای وی بگویند ( منتها بسیار ظریف باید عمل نمود ) . . .
* امروز تولد منه *
* امروز وارد 24 شدم *
* 23 سال پیش در چنین روزی علی متولد شد *
دلم می خواست تولدمو در کنار دوستان وبلاگی بگیرم و همه توی این جشن کوچیک و در عین حال بزرگ شرکت کنند
در راستای ابتکار عمل و حرکت قشنگ و زیبای پدر گرامی، آقای مقامی (می تونید به وبلاگششون مراجعه کنید) در مقوله خود تبریکی ، امروز دوست دارم منم در ترویج این حرکت زیبا سهیم باشم چرا که خیلی وقتا این چنین حرکاتی به درد انسان می خوره ! اونایی که اهلشن متوجه می شن چی می گم ...
* تولّدم مبارک *
اینم یه کیک خرگوشی هه هه
اول گفتم شاید بچه گونه باشه ولی بعدش گفتم خییییلی خوبه که بچه بشم
هر انسانی یا هر مخلوقی تولدی داره! تولدی که بسببش از یک دنیای دیگه به دنیای خاکی کوچ می کنه، این نوع تولد که در واقع یک تولد جبری است و طبعا برا هرکی که خدا بخواد پیش میاد ، اما به نظر من از همه مهم تر در زندگی این دنیای آدما یه تولد دیگس، تولدی که با آن زندگی می کنند و اگر نباشد ذره ذره و یا بصورت دفعی میمیرند، همون چیزی که بسیاری از آدما نمی دونند که چگونه به اون دست پیدا کنند، همونی که در بسیاری از خونه ها نیست، آدما برای بدست آوردنش با هم رقابت نمی کنند، اونی که باید از نون شب واجب تر باشه و نیست، اونی که برای آموزش دادنش کسی پا پیش نمی زاره و . . .
می دونید چیه ؟!!
تولد عشق !
تولد مهربانی، تولد قشنگ زیستن، لذت بردن از زندگی، تولدی که به انسان احساس می ده، احساس با تو بودن، تولدی که اگر کسی بهش دست پیدا کنه، اون روز براش عالمیان باید جشن بگیرن، فرشته های زمین و آسمون براش گلباران کنن، همه بهش فخر بفروشن، چرا که آااااااای اهل عالم! این آدم بلده که در کنار خانوادش درست تنفس کنه، تنفسی که به زندگیش جلا می ده، به شریک زندگیش روح می ده، امید میده، احساس خوشبختی می ده، آاااااای اهل عالم این آدم خدای است . . .
امیدوارم که اولین کسی که می تونه قشنگ زندگی کنه و در زندگی مشترک خود لذت و احساس در کنار هم بودن رو به شریک زندگیش می ده من باشم . . . آمین . . .
