گر با غم عشق سازگار آید دل                                    بر مرکب آرزو سوار آید دل

 

گر دل نبود کجا وطن سازد عشق                                ور عشق نباشد به چه کار آید عشق

سادات ...
یادته اون موقعی که با هم رفته بودیم بیرون ، نزدیک ایستگاه مترو امام خمینی (ره) رسیدیم باید از هم جدا می شدیم و من می رفتم خونه تو هم می رفتی به مسیر خودت ؟
من خوب یادمه ... چند لحظه ای است که دلم رفت به هوای اون موقع ها!
رسیدیم مترو امام خمینی باید خداحافظی می کردیم ...
یه اس ام اس اومد برای من ، ئه! سادات برام پیام فرستاده
گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم - چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی
آره یه شعر برام فرستاده بودی ، برای من ، دلم هورری ریخت
انگار یه جمله یهو اومد توی ذهنم
گفته بودم چو بیایی چشم خود بر نکنم از رخ تو - چه کنم پای تنم می رود از محضر تو
پای تن می رود از محضر تو - پای دل معتکف ساغر تو
آره عزیزم ، آره فدای تو
شعری اومد توی ذهنم که هیچ جا نخونده بودم و از هیچ کسی نشنیده بودم
جانم فدای تو

نه اینکه الان این دورانو دوست ندارم - ولی واقعاً دوران خاصی بود - عطش رسیدن - نفس های خاص - نگاه های خاص - راه رفتن خاص . . .
حرف زدن های خاص - دست در دست و شانه به شانه راه می رفتیم

خیلی مهمه که این یادها و خاطرات و لحظه های آن، همیشه تداعی بشه و در ذهنمون باشه
می دونی چی توی ذهنمه ؟
اینکه وقتی در فاصله های زمانی نزدیک یاد زیبایی ها کنیم هیچوقت کهنه نمی شه و هیچوقت ازمون دور نمی شه و همیشه انگار همین دیروز بود که چشم در چشم شدیم ، و همین فردای دیروز بود که در خواستگاری همدیگه رو دیدیم

من خاک پای سادات - جانم فدای سادات

سادات من!
اکنون که به دیار عشق حقیقی سفر کرده ای و تو را در کنار خود نمی بینم
جای خالی ات پهنه وجودم را چنگ می زند

حالا که نیستی نبودنت بودنت را به رخ می کشاند;
احساس درونم را به نجوای التماس هر لحظه می برد و با خود زمزمه توبه سر می دهد
و گویی تقاص قدر حضورت را نداستن را از من می ستاند
سادات من!
اکنون که با نبودنت آتش عشقم را شعله ور تر کرده ای، در این میان تداعی تصاویر خاطرات لحظه لحظه های بودن در کنار تو، نفسی دوباره برای وجود خسته و آزرده من است
آری!
حالا نیک می دانم که بودنت ارزش خدایی دارد برای پرستش وجودت
سادات من!
اگرچه انتظارم این بود که با تو به دیار عشق سفر کنم
اما از این باب خوشحالم که زین پس یاور زندگی ام سادات کربلایی شده است
می دانم که سلام مرا هم به اربابم آقا حسین بن علی علیه السلام و پدر بزرگوارش و دیگر انوار مقدسه ائمه معصومین علیهم السلام رسانده ای
و به خوبی یقین دارم که تو، همسر من، فرزند خلف فاطمه سلام الله علیها، وقتی به نزد اجدادت، دعاگوی من باشی حتما مرا هم می پذیرند و برات تشرفم را امضاء خواهند نمود
سادات من!
تو برکتی و تو صفایی و روحی به زندگی من، تو را می ستایم
همچون زمان هایی که از من می پرسیدی که به چه میزان دوستت دارم و من می گفتم که یک دانه از خدا کمتر!
تو را دوست دارم و قلبم را برای تپیدن دوباره در حضورت دلداری می دهم

یا عـــــلی ، نگهدارش باش

هر لحظه انتظار آمدنت را خواهم داشت
تا به محض فرود دوباره ات بر قلبم، تو را در آغوش محبت کشانم و در هم آغوشی ات رقص مستانه خود را به رخ آسمانیان کشانم


ای همه وجود من ........................... نبود تو نبود من