سادات من!
اکنون که به دیار عشق حقیقی سفر کرده ای و تو را در کنار خود نمی بینم
جای خالی ات پهنه وجودم را چنگ می زند

حالا که نیستی نبودنت بودنت را به رخ می کشاند;
احساس درونم را به نجوای التماس هر لحظه می برد و با خود زمزمه توبه سر می دهد
و گویی تقاص قدر حضورت را نداستن را از من می ستاند
سادات من!
اکنون که با نبودنت آتش عشقم را شعله ور تر کرده ای، در این میان تداعی تصاویر خاطرات لحظه لحظه های بودن در کنار تو، نفسی دوباره برای وجود خسته و آزرده من است
آری!
حالا نیک می دانم که بودنت ارزش خدایی دارد برای پرستش وجودت
سادات من!
اگرچه انتظارم این بود که با تو به دیار عشق سفر کنم
اما از این باب خوشحالم که زین پس یاور زندگی ام سادات کربلایی شده است
می دانم که سلام مرا هم به اربابم آقا حسین بن علی علیه السلام و پدر بزرگوارش و دیگر انوار مقدسه ائمه معصومین علیهم السلام رسانده ای
و به خوبی یقین دارم که تو، همسر من، فرزند خلف فاطمه سلام الله علیها، وقتی به نزد اجدادت، دعاگوی من باشی حتما مرا هم می پذیرند و برات تشرفم را امضاء خواهند نمود
سادات من!
تو برکتی و تو صفایی و روحی به زندگی من، تو را می ستایم
همچون زمان هایی که از من می پرسیدی که به چه میزان دوستت دارم و من می گفتم که یک دانه از خدا کمتر!
تو را دوست دارم و قلبم را برای تپیدن دوباره در حضورت دلداری می دهم

یا عـــــلی ، نگهدارش باش

هر لحظه انتظار آمدنت را خواهم داشت
تا به محض فرود دوباره ات بر قلبم، تو را در آغوش محبت کشانم و در هم آغوشی ات رقص مستانه خود را به رخ آسمانیان کشانم


ای همه وجود من ........................... نبود تو نبود من