در این نوشته می خواهم در مورد کنکور و رفتارها و نوع برخورد و نگرش خانواده ها در رابطه با این موضوع، نکاتی رو بیان کنم ...
تلاشم اینه که به گونه ای نوشته شود تا شما دوست عزیز وقتی مطالعه می کنید کاملا حس کنید که فردی در حال سخن گفتن در مقابل شماست اگر چه پرهیز از برخی موارد و نوع نوشتن ها اجتناب ناپذیر است ...
همه می دونیم که در حال نزدیک شدن به زمان کنکور هستیم و زمانی حدود یک ماه دیگر تا این اتفاق مهم باقی نمانده، واقعه ای که نه می توان گفت بی اهمیت است و نه می توان اهمیت آن را به گونه ای دانست که سررشته پیشرفت زندگی فرزندانمان را مورد مخاطره قرار دهیم و با نوع برخورد با این مسئله آنان را در معرض عدم ادامه یک زندگی موفق و پرانرژی قرار دهیم تا همواره در صورت عدم موفقیت، آنان را دچار تزلزل فکری و تردید در انتخاب راهی مناسب برای زندگی آینده شان کنیم ...
در این گفتگو برخی از مسائلی که باید به آنها اهتمام داشت و همچنین چگونگی برخورد با آنها که تأثیر بسزایی در کسب نتیجه نهایی می تواند ایفای نقش نماید را ارائه می نمایم ... باشد که مؤثر واقع شود ...

* یکی از نکاتی که بیشتر اوقات والدین گرامی و بیشتر مادران عزیز کمتر به آن توجه می کنند اینه که هنگامی که هرچه بیشتر به زمان کنکور فرزندانشان نزدیک تر می شوند حساسیت آنها هم بیشتر می شود و شاید ناخودآگاه بیشتر به فرزند رسیدگی می کنند مخصوصا از نظر تغذیه ، مثلا هی تند تند کلوچه و آب میوه براش میاره، شیر میاره، تقویت می کنه، می گه عزیزم بخور باید خودتو تقویت کنی، تو الان دیگه کنکور داری باید خیلی به خودت برسی، عزیزم کاری نداری؟ عزیزم تو اصلا نمی خواد کاری بکنی، فدات شم هرکاری داشتی به مامان بگو برات انجام بده، اصلا از همین جا که نشستی یه اشاره کنی من زودی میام و  و  و  و بسیاری رفتارهای دیگر ... حالا این مادر عزیز ما تا به حال توی عمر تحصیلی فرزندش به این میزان بهش رسیدگی نکرده ها، 12 سال درس خونده به عدد انگشتای دست نمی رسیده که بیاد سر بزنه حالی از بچه اش برسه یکمی پیشش بشینه باهاش حرف بزنه، روحیه بده و یکمی از خستگی و فشار فکری اون و حتی استرسش کم کنه، حالا یه دفه اومده همه توجه شو می خواد بده به اون که من فکر می کنم هم یه حالت تصنعی پیدا می کنه و مهم تر از اون، داره به بچه تلقین می کنه که کنکوووووووووور یه غولیه و یه اتفاق مهمیه که اگگگگگر قبول نشی دیگه راه های زندگی برتو بسته می شه و دیگه دور از جون بیچاره می شی، دیگه کسی نگاهت نمی کنه، اهمیت بهت نمی ده، دیگه کسی ارزش برات قائل نیست، ازدواج نمی تونی بکنی و بسیاری از چیزای دیگه ...
بله کنکور مهم هست، قبول شدن در آن و گذر از این سد و ورود به دانشگاه و به درجات علمی بالا رسیدن خیلی ارزشمنده و تحسین برانگیزه ولی هر چیزی راهی داره جانم ! ....
بله که ما حتی حدیث داریم که انسان عالم افضله به انسان عابد و ارزشش بیتر از یه کسی هست که صبح تا شب و یا شب تا صبح به عبادت مطلق می پردازه ...

* مطلب دیگه این که میاد به بچه می گه عزیزم کتاب چی می خوای، این کتابای کمک آموزشی اومده خیلی خوبه ها، هرچی می خوای بگو بهت پول بدم برو بخر، (مامان جون کتابخونه هست می رم می خونم)، نه نه اگه مستقل داشته باشی خیلی بهتره همین جا توی خونه راحت تری، اصلا ناراحت نباشیا، راحت راحت باش فقط تو بگووووو من سریع برات انجام می دم ...
خب پدر من، مادر من، این کاری که شما می کنی اصلا صحیح نیست، هر چی بیتر از این کارا بکنید بدتر می شه که، این کار شما معنیش اینه که اون خودشو وام دار شما می بینه و به نوعی بدهکار شما فرض می کنه و اینکه اگر در کنکور قبول نشه و یا مهم تر اینکه اگر سر جلسه کنکور چندتا سوال اول یا .... رو نتونه جواب بده تمااااااااام شیرازه فکریش می ریزه بهم و دیگه در جواب دادن بقیه سوال ها هم به مشکل برمی خوره، هی فکر می کنه که اینا رو بلد نیستم پس در جواب دادن به بقیه هم مشکل بر می خورم، اگر پاسخ ندم جواب بابا مامان رو چی بدم اگر قبول نشم این همه کارهایی که برای من کردن چی می شه و هی استرسش بیشتر می شه و به هیچ وجه دیگه نباید ازش انتظار قبولی در کنکور رو داشت و خود این مسئله شروعی برای عدم موفقی اون در جنبه های دیگر زندگی می شه...



* نکته دیگه اینکه اگر بچه ها به ویژه در کنکورهای آزمایشیشون (با توجه به اینکه الان در این زمان ها دیگه معمولا چندتایی از تست های کنکورهای جامع رو هم می دن) اگر رتبه هاشون پایین می شه یا ترازهای پایین می زنن، سر کوفت نزنید، سرزنش نکنید، اینا خیلی نمی تونه ملاک باشه، بله یک واقع نمایی دورا دوری بالاخره داره، اون کسی که الان رتبش در یه حدی است دیگه معلوم نیست که دیگه در کنکور معجزه کنه، ولی اگر هم در یه حدی است که شاید خیلی بالا هم نباشه نباید اونو سرزنش کرد و با نوع حرف زدنمون استرس و تشویش ذهنی اونو بیشتر کنیم ...

* نکته حائز اهمیت دیگه که خیلی هم مهم هست اینه که والدین عزیز همیشه باید تلاش کنند که در زندگی از با واقعیت روبرو کردن فرزندان و اینکه از فرزندان مخفی کنند پرهیز کنند ...
مثلا بچه وقتی میاد پیشتون می گه بابا یا مامان من می ترسم از کنکور و استرس دارم، نگید استرس نداره و نباید دلهره داشته باشی، خب این حرف غلطه، شرکت در کنکور استرس داره و دلهره آوره، گه شما مادر بزرگوار کنکور بدید دلهره ندارید ؟  اگر بنده بخوام کنکور بدم استرس ندارم ؟!!! خب معلومه که هممون این حالت ها رو داریم، کنکور اضطراب داره ...
بنده اگر باشم، فرزندم بگه بابا من اضطراب دارم!، می گم خب عزیزم حق داری منم باشم همین حالتو داشتم، معلومه
کنکور اضطراب داره اما شما به قدر زخمتی که کشیدی و به اندازه توانت که زمان گذاشتی عزیزم بدون حتما نتیجه می گیری ...
بعضی از والدین عزیز جواب های درستی نمی دن ، فرزند می گه پدر من از کنکور خیلی هراس دارم و اضطراب دارم...، پدر می گه نه عزیز من اگه تو درس خونده باشی نباید بترسی !!! خب این جواب که حساب شده نیست، این اتفاقا فرزند شما رو بیشتر دچار اضطراب می کنه، می دونید چرا ؟!!! می گه آهان ! پس اگر من در کنکور موفق نشم معلومه که درس نخوندم و تلاشمو نکردم، در حالی که بابا این طفلکی درس خونده، شما چرا اینجوری می گید ...
اگر درس خونده باشی نباید اضطراب داشته باشی نه نه این جواب غلطیه، پاسخ حساب شده ای نیست ...
پاسخ حساب شده رو اشاره کردم ...
اینکه عزیزم بدون به قدر زحمت و تلاشی که کردی حتما نتیجه می گیری، خب این چرا باید اونو دچار اضطراب کنه ؟ اون یه میزانی زحمت کشیده شما هم همینو بهش می گید، حرف درستیه...
ما خوبه که سعی کنیم این آموزه رو برای اونجا جا بیندازیم، ( عمل به وظیفه ) ، بگید عزیزم دخترم پسرم، شما مأمور با انجام وظیفه هستید و مسئول نتیجه نیستید ...

* یک نکته بسیار بسیار مهم دیگر که خود من هم بسیار ترد می کنم این طرز برخود و صحبت کردنو، اینه که والدین بیان پذیرفته شدگان در سالهای قبل رو به رخ فرزند بکشن و در مقابل اون قرار بدن، اینم خیلی اضطراب میاره، خیلی رفتار بدیه، هی دختر خالشو به رخش  نکشید، اگر آقا پسره انقدر پسر داییشو به رخش نکشید، هی بگید دیدی احمدو سال قبل مهندسی قبول شد! ... اگر هی دائم این مطلب رو عنوان کنید خیلی دیگه انتظار نتیجه مثبت نباشید.

* نکته دیگر که در این وادی مطرح می شه و سوال بسیاری از جوونها هست اینه که برای تقویت حافظه چه می توانند بکنند ...
خب ما کتاب هایی داریم در زمینه تقویت حافظه که هم خودی ها و هم خارجی ها نوشتن، عزیزان برای اینکه شماره تلفنی رو حفظ کنن و یا نام فامیل کسی رو حفظ کنن راه کارهایی براش گفته شد که فعلا نمی خوایم به اونها بپردازیم ...
اجازه بدید از اسلام خودمون کمک بگیریم در این مقوله که رهنمودهای خوب و راهکارهایی را ارائه داده که همگی قابل اجرا و با اطمینان می توان به آن عمل نمود :
آنطور که در روایات و فرمایشات ائمه بزرگوار ما و طبعا از جانب خدای تبارک و تعالی ارائه گردیده است، فرموده شده :
1- تلاوت قرآن بویژه آیه الکرسی رو زیاد بخونید
2- صلوات بر محمد و آل محمد خیلی تأکید شده ، می تونید به هر میزانی که توان دارید این کار انجام شود و البته طوری نباشد که فشار بیارید به خودتون و دیگه از حال برید
3- روزه بگیرید که البته در این زمان که هنگام نزدیک شدن و برپایی کنکور هست ممکن است که لطمه بخورید، بنابراین پیشنهاد نمی شه چون باید انرژی خودتونو ذخیره کنید ولی در عین حال بدونید که یکی از تأکیدات مرحوم حاج شیخ عباس قمی بر اساس روایات در مفاتیح الجنان همین روزه گرفتن است
4- مسواک بسیار مؤثر هست
5- استنشاق - شما می تونید هنگام وضو بینی تونو شستشو بدید که به این عمل می گویند استنشاق
6- خوردنیهایی مثل مویز به ویژه اگر ناشتا(قبل از میل کردن صبحانه)، کندر، سیب و به، سرکه، انار، عسل، حلوا، عدس، چیزهایی است که در لسان روایی ما تاکید شده که اینها رو بخورید تا حافظتون تقویت بشه و البته می دونید که ویتامین ها، مواد معدنی، اینها همه برای مغز انسان مؤثره ...
مغز انسان هم مثل یک ماشین عمل می کنه دیگه، در ماشین اگر بنزین استفاده نشود واضحه که کار نمی کنه، بنابراین مغز انسان هم اگر مواد غذایی و بویژه مواد معدنی به آن نرسد طبیعتا فعالیت خوبی ندارد
چندتا توصیه هم شده که باید دقت کنید این عوامل حافظه شما رو کم می کنه ...
- خدای نخواسته گناه، هرگونه گناهی حافظه انسان رو کم می کنه
- موسیقی حرام
اینا بر اساس روایته ها، از خودم نمیگم ...
- پر خوری
- قهقهه
- ناخن جویدن
- عصبانیت و لجاجت

* نکته دیگر این است که باید حتما به آن توجه کرد ...
برخی از جوونها استرس بسیار بالایی دارند و حتی یک عزیزی نقل می کرد که، همشیره من انقدر عصبی می شه و استرس داره مخصوصا برای کنکور، که همه بدنش کهیر می زنه ...
پیشنهاد اینه که ایشون حتما باید به یک روانپزشک مراجعه کنند که خدای نکرده به مشکلات جدی تری دچار نشن ... ، به هر حال می دونید این اضطاب ها درسته گذراست، درسته بعد از کنکور درصد بسیار زیادیش از بین میره، اما باید بدونید که این اضطراب جدی، سیستم عصبی سمپاتیک رو فعال می کنه، به مرور بدن مقاومت خودشو در مقابل عوامل اضطراب از دست می ده، این خیلی نکته مهمیه،بدونید که در وجود ما انسان ها یک فرآیندی شکل می گیره به اسم سیستم عصبی سمپاتیک، که کاملا هم طبیعیه و لطف خداست، یعنی وقتی که عامل ترس و اضطراب شدید ایجاد می شه و در پی اون فعل و انفعالاتی ایجاد می شه، تپش شدید قلب رو شما احساس می کنید، رنگ پریدگی،حالت تهوع، حتی هنگامی باز شدن دریچه مثانه و اینکه گاهی لباس انسان خیس می شه، کف دست ها عرق می کنه، و اینگونه عوامل به انسان دست می ده که سیستم عصبی سمپاتیکه، این لطف خداست و یک فرآیند طبیعی است اما اگر مداوم بخواد تحریک بشه و تکرار بشه، بدن مقاومت خودشو از دست می ده و بعدسیستم پارا سمپاتیک  که در مقابل سیستم عصبی سمپاتیک هست کارایی خودش رو از دست می ده و در آینده حتی بعد از کنکور هم در جای جای زندگی با یک عامل کوچک تری می بینیم این سیستم فعال می شه و این خطراتی رو برای انسان داره، لذا باید این اضطراب کنترل بشه و بلکه از بین بره ...
باز در جواب اون دوست عزیز که از مشکل همشیرشون گفته بودند پیشنهاد اینه که مراجعه به یک روانشناس متدین و متعهد داشته باشند ( که الحمدلله اکثر روانشناسان عزیز ما متدین هستند و توجه به نکاتی را که باید، دارند) ،  که دقت داشته باشند که در حد نیاز آرام بخش هایی رو به اینگونه عزیزان تجویز کنند  و البته ما و خود این روانشناسان عزیز هم می دونند که به هر حال این آرام بخش ها عوارضی هم دارد اما ما می خواهیم دفع افسد به فاسد کنیم، و این خیلی مهمه و اینکه هر کس ادعا بکنه که این آرام بخش ها عارضه نداره یک ادعای بی خودی کرده و نباید پذیرفت ...
به هر حال استفاده از این آرام بخش ها با تجویز پزشک باعث می شه فرزند آرامش بگیره و نیرو بگیره، اعتماد به نفس بر می گرده،  در مواردی اصلا این داروها درمان می کنه، مشکل رو از بین می بره، در مواردی هم ممکنه دوره درمان حتی تجدید بشه، ولی همان طور که گفته شد می خواهیم دفع افسد به فاسد کنیم، یعنی این نشانه ها، افسد هست و از بین می ره و طبق اشاره ای که در قبل شد ما دیگه چاره ای در قبال استرس و اضطراب های شدید جز این نداریم ...
 
* و مطلب آخر اینکه، والدیدن محترم  سعی کنن کمتر و بلکه اصلا به سمت هم بشقاب و کاسه پرتاب نکنند و در ایام کنکور فرزندان خوبشون، کاااااااااملا آرامش خودشونو حفظ کنن و محیطی آرام برای اونها فراهم کنند تا بر استرس زیاااد آنها افزوده نشه، همینجوریش استرس دارن چه برسه به اینکه شما هم بیشترش کنید ، خب فدای شما مادر پدرا، اخه این کارا چیه که می کنید ؟!!! دعوا زشته، توهین بده، خیییییییییییلی زشته که مرد دست روی زنش بلند کنه مگه جن .... استغفرالله حالا هی یه کاری می کنن چیزایی که نباید بگم .....

(مطلب فوق رو از برنامه ای که در تلویزیون مشاهده کردم، بهره بردم که با توجه به نقطه نظارت خودم اونو بسطش دادم و به حالتی که می بینید نوشتمش - امیدوارم خوب بوده باشه)