سلام. اول عيدتون مبارك.
به موارد مهمي اشاره كرديد؛ اما سوالات رو بايد زيركانهتر مطرح كرد. به خيلي از اين سوالا ميشه جوابهاي ايدهآلي داد كه قطعا آدم خوشش مياد، اما معلوم نيست چقدر با شخصيت طرفمون همخواني داشته باشه، يعني اون فرد واقعا چقدر بهش پايبند باشه. من فكر ميكنم طرف رو يه جوري با مطرح كردن سوالات بايد در همون موقعيت و وضعيتي كه مورد سواله قرار داد.
درسته كه شما فرموديد شرطش اينه كه دو طرف صادقانه به سوالات پاسخ بدن، اما هيچ تضميني براي اين مورد وجود نداره؛ ضمن اين كه خيلي وقتها افراد صادق هم به دلايلي به سوالات جوابي ميدن كه در حقيقت بهش پايبند نيستن. شايد يكي از دلايلش جو زدگي باشه! كه ناخواسته آدم رو به اين سمت و سو سوق ميده... يا ميتونه علتش ايدهآليست بودن باشه... يا اين كه چون مخاطبمون تا به حال در چنين شرايط خاصي كه در سوال مطرح شده قرار نگرفته، فكر ميكنه جواب درستي داده... مثلا من ممكنه فكر كنم كه به زندگي كردن در هر شهري راضي هستم و مشكلي با اين قضيه ندارم؛ اما وقتش كه برسه تازه بفهمم كه اصلا تحمل يك روز زندگي در شهري غير از زادگاه خودم رو ندارم!
به خاطر همين عرض ميكنم كه سوالات بايد جوري مطرح بشه كه تا جايي كه امكان داره فرد رو در اون شرايط قرار بده.
براي اطمينان از صداقت و عدم صداقت طرف هم ميشه چند تا سوال رو در چند جلسهي مختلف با بيانهاي متفاوت پرسيد؛ البته بايد با دقت انتخاب بشن.
به توصيهي يكي از اساتيد خوبم، در سوالات نبايد مواضع خودمون رو لو بديم. مثلا اين طور نبايد مطرح بشه فرضا من از نظر سياسي راستي هستم، شما هم راستي هستيد؟! كه البته سوالات شما در اين مورد خيلي خوب مطرح شدند.
رفت و آمد و دقت در رفتار و گفتار شخص مورد نظر در موقعيتهاي مختلف (از مراسم رسمي خواستگاري گرفته تا رفتارش با خونوادهاش و دانشگاه و محل كار و حين معاشرت با دوستان) خيلي ميتونه مؤثر باشه.
....
كلا خيلي عالي بود. ممنون
